🕊️ Einde en begin

De hele dinsdag brandde buiten de zon,
en binnen een bijenwaskaars
voor mijn uitgeademde moeder.

De aarde draait door alsof er helemaal niets gebeurt is.

Maar uit de diepte borrelen vragen op.

Mag je zomaar het leven van een ander binnenstappen?

Wanneer is stil zijn beter dan doen?

Wanneer is elke boodschap overbodig?

Waarom lijkt zo vaak spreken een verspreken?

Waarom komt soms iets alleen via de mond van de grond?

Wanneer is doen overdadig,
en niets net iets te weinig?

Hoe vermijd je afwezigheid terwijl je aanwezig bent
en ben je aanwezig bij afwezigheid?

Hoe weet je wanneer je hoofd je hart in de weg zit,
of wanneer de weg van het hart via je hoofd loopt?

Soms kom je op, zonder dat je afgaat.
En vaak ga je af, zonder dat je opkwam.

Hoe kun je komen en gaan,
zonder sporen na te laten?

Eindigt alles bij het einde?

Als het einde voorbij is,
begint er dan een nieuw begin?
Of eindigt alles uiteindelijk al bij het begin?

Van de kaars bleef geen druppel bijenwas over.
Volledig spoorloos opgebrand.
De zon weet van Niets.
En ik nog minder.

🔝