🕊️ Herinner mij zoals ik werkelijk was

Herinner mij niet als iemand met gebruikelijke interesses
in sport, dieren, vogels, determineren, wedstrijden, gezinsleven, geldzaken, organiseren, politiek, vakanties, musea, café's, restaurants, romans, carrière, vaste routine.
Dat bleken nooit mijn werelden.

Herinner mij als iemand die om de zoveel jaar
moest veranderen
van woonplaats, interesse, relatie en werk.

Herinner mij als iemand die jarenlang,
vaak in stilte en eenzaamheid
leefde en knokte met hardnekkige kwalen.
Zoals stress in het lijf,
rusteloze benen en slapeloosheid ’s nachts,
overgevoeligheid tot op het bot,
magerheid tot op het skelet,
eindeloze bombardementen van clusterhoofdpijn,
chronisch lymfatische leukemie,
covid, vermoeidheid, hypotensie, en bloedarmoede.

Die leerde dansen met constante schaduwen.
Vaak struikelend, maar altijd weer verder gaand.
Doorgevend wat hij ontdekte
op zijn zoektocht naar gezondheid.

Herinner mij als iemand die mensen hielp
ander werk te vinden,
niet via de gebruikelijke routes,
maar via onverwachte zijpaden.

Herinner mij als een informatie freak, alternatieven zoeker,
ideeënbedenker, en tekstenmaker – zie mijn blog hier.

Herinner mij als iemand met een voorliefde voor allerlei soorten improvisatie,
clownerie, cabaret, en de bevrijdende kracht van humor.
Ook op donkere dagen.

Herinner mij als iemand die zich verdiepte.
Verdiepte in bewegen, voelen, relaxen.
In bewustwording door beweging.
Die zeven jaar lang chi kung onderwees
aan mensen die wilden landen in hun lijf.
Ontspannen, loslaten, gronden, centreren, uitlijnen.

Herinner mij als iemand met hart voor innerlijke vrijheid,
open focus, non-dualiteit, mindfulness en meditatie.
Niet als dogmatisch concepten,
maar als ervaring, als innerlijk landschap.
Die een paar honderd mensen leerde mediteren.
Die zat, ademde, zweeg.
Luisterend naar dat wat er achter zit.

En als iemand die zijn best deed trouw te blijven
aan dat wat echt voelde.
Hoe vreemd of onhandig dat soms ook leek of bleek.

Herinner mij als iemand die zelden paste
in wat men normaal vond,
vaak niet voldeed aan de gebruikelijke verwachtingen,
en daar vrede mee sloot.

Herinner mij niet zoals je denkt dat ik had moeten zijn.
Niet volgens een geprojecteerd ideaalbeeld
waaraan ik nooit voldeed.
Maar zoals ik werkelijk leefde:
met mijn zoeken, twijfels, bevindingen, en eigen ritme.

Deed ik niet zoals het hoorde?
Misschien was dat precies de bedoeling...

🔝