Robberto Bos

πŸ•ŠοΈ Hoe langer je leeft...

Hoe meer je het milieu vervuilt...

Hoe meer je de maatschappij kost aan AOW, pensioen, ziektekosten...

Hoe meer je anderen belast met zorg voor je kwalen en beperkingen...

Hoe moeilijker je het anderen maakt om een woning te vinden...

Hoe langer het duurt voordat je nabestaanden eindelijk iets erven...

Hoe langer je krakkemikkig moet rondstrompelen...

Hoe meer je gaat bankhangen, indutten, suffen...

Hoe meer vermoeidheid en uitputting je ervaart...

Hoe later je in de hemel of hiernamaals komt (als die bestaan)...


Hoe langer je leeft...


Hoe meer je weg kunt geven...

Hoe meer je kunt verstillen, mediteren, contempleren, bewust aanwezig zijn...

Hoe meer dankbaarheid je kunt ervaren en uiten...

Hoe meer moois je kunt voortbrengen...

Hoe meer anderen kunnen leren onbaatzuchtig te geven en helpen...

Hoe meer je kunt luisteren...

Hoe meer jij en betrokkenen kunnen leren over leven en dood...

Hoe meer je kunt vereenvoudigen, liefhebben en loslaten...

Hoe dieper je kunt verbinden β€” met anderen, met de ruimte, met stilte…

Hoe meer je kunt ervaren van de Wolk van het Niet-Weten, Diepe Stilte, Grote Ruimte, Zuiver Bewustzijn...


Misschien

Misschien gaat het er niet om hoe lang je leeft,

maar hoe bewust je leeft

op de grens van bestaan en niet-bestaan...


  πŸ”  

Β© Robberto Bos

#levenseinde