☯️ Ik Ben Al Een

Een online sessie met Patrick (deelnemer aan de Finders Course). Doel: onderzoek het bewust opwekken van "emoties" als liefde en dankbaarheid.

Bij mij blijkt dat dankbaarheid van boven lijkt te komen. Ik voel daarbij een neerwaartste beweging, een soort indalen. Tot in mijn buik en bekken. Alsof mijn bekken een schaal vormt, die de dankbaarheid ontvangt. Mijn handen gaan erbij open. Het lijkt alsof mijn hele lijf een soort schotelantenne vormt. Voor de ontvangst. Met een glimlach erbij. En bij het "teruggeven" van dankbaarheid straalt er iets vanuit mijn handen omhoog.

We wisselen het af met "Liefde". Dat voelt meer als een uitzenden, uitstralen. Weer alsof mijn lijf een antenne vormt, maar nu een zendantenne.

Ik vind het allemaal bijzonder prettig om te ervaren. En om te voelen hoe dankbaarheid en liefde subtiel van elkaar lijken te verschillen.

Ook maakt het me heel stil. Of anders gezegd: vanuit de stilte komen die gevoelens op. Die stilheid móet wel, anders krijgen die subtiele gevoelens de ruimte niet.

Een week of twee geleden. Ik loop buiten en voel me opeens wat eenzaam. Het coronavirus woedt rond, en ik heb me door mijn verhuizing naar Doorwerth enorm geïsoleerd. Zie dagenlang vaak niemand anders dan wat mensen in de supermarkt. Plus Sylvie via Skype, en af en toe Alvera, de kleinkinderen, en Marja. Kortom: ik voel me wat eenzaam.

Maar dan verandert het thema "eenzaam" in "alleen". Ik loop alleen, eet alleen, doe alleen, ben alleen.

Daarna transformeert alleen opeens in Al Een. Ik ben Al Een. Een en al Al Een.

Mooi hoe de Nederlandse taal die woorden biedt. En de Engelse ook: alone verandert in All One. In het Duits: allein wird All Ein, Alles Eins.

Ik. Ik Ben. Ik Ben Al. Ik Ben Al Een. Ik ben al het Ene Al. Het Ene Al is al Ik.

🔝