Robberto Bos

☯️ Leven zonder hoofd

Leven zonder hoofd,
of met een hoofd zo groot als de ruimte.
Zodat alles erin past
en plek biedt voor nog meer dan dat.

Zo ruim zijn dat het universum er duizend keer in past.

Met je ruimte de wereld omarmen.

Met je stilte alle geluiden dirigeren.

Voelen dat je gespeeld wordt, bespeeld.
De ruimte als poppenspeler, en jij als het Al.

Zo ruim zijn, zo’n grote vrije ruimte,
dat elke gedachte, elke emotie,
erin op kan komen.
Er zelfs in kan exploderen - zonder wat ook te schaden.

Zo ruim zijn, dat je met je hoofd dwars door de wolken
en met je voeten dwars door de aardbol stapt.

Zo ruim, dat je dit bent, en dat.
Ik en gij, alles en niets - zo ruim.

Zelf zo ruim zijn dat er geen zelf meer te vinden valt.

Zo ruim...
dat zoeken naar je zelf of naar wat ook
een miljoen maal absurder lijkt
dan zoeken naar de speld in de hooiberg.

Zo ruim en stil dat je sprakeloos zwijgt
of je nou wat zegt of niet.

Als een losbol je hoofd laten exploderen
en zwijgen als een kip zonder kop.

Zo ruim zijn dat er nog maar Eén overblijft
om te ontmoeten.

Van Eén groot zwart gat
door twee kleine zwarte gaten kijken
recht in twee zwarte gaatjes
van een ander
waarachter zich hetzelfde
Ene Grote Zwarte Gat
bevindt.

Je ogen sluiten
en niets anders zien
dan niets.
Je ogen openen
en dwars door de muren zien,
dwars door gezichten heenkijken,
en niets anders zien dan
Ruimte waar niets aan is.
Niets.

Door het bos lopen
en zien dat
miljoenen ogen
van bomen, bladeren, dieren,
grassen en dingen
jou zien.
Zo zuiver zien
dat je jezelf nergens
en vanuit elk perspektief kunt zien.

Zo wilskrachtig zijn
dat er niets meer te willen valt.

Zo immens stil zijn
dat je geen speld
hoort vallen.

De echo der stilte
komt van alle kanten
zelfs als
of juist omdat
je niets roept.

Elk dragen
laten vallen
zodat je je
gedragen wéét.

Onpeilbaar diep,
onstuitbaar ver,
ongrijpbaar hoog.
Zo klein als een mens,
zo groot als god.

Via ontelbare doodlopende wegen
eindelijk thuiskomen
van nooit weggeweest.

Drijven op stilte.
Zweven op licht.
Rusten op ruimte.
Steunen op Niets.

Dit alles is het einde.
En dat is nog maar het begin.


  🔝  

© Robberto Bos

#spiritueeltjes #spirituele-ervaringen