✍️ Tweede huid met drukvest
Over ouder worden, druk(te), en een vest dat helpt
Hier deel ik mijn ervaring met het Squease drukvest - een hulpmiddel oorspronkelijk ontwikkeld voor jongeren met sensorische overprikkeling, maar dat mij als 70-plusser best wat brengt. Geen harnas, geen therapie, maar een tweede huid. Die helpt soms om bij mezelf te blijven in drukte of zwakte.
De dunnere grens
Ouder worden kun je soms moeilijk uitleggen. Niet alleen heb je minder energie of gaan dingen fysiek trager. Er gebeurt ook iets subtielers: de grens tussen jezelf en de wereld lijkt dunner. Geluiden komen harder binnen, prikkels lijken langer te blijven hangen. En wat vroeger vaak van zelf ging - zoals ‘lekker in je vel zitten’ - voelt nu soms ver weg.
Ik heb altijd geprobeerd om in balans te blijven. Meditatie, mindfulness, bewuste beweging, ademhaling, stilte. En die helpen. Maar er zijn dagen waarop zelfs dat niet voldoet. Dan voel ik me alsof ik letterlijk uit elkaar dreig te vallen - alsof ik mezelf bijeen moet rapen, zonder precies te weten waar te beginnen.
Toen kwam er ineens iets anders op mijn pad. Iets onverwachts. Iets dat je verwacht bij kinderen met prikkelgevoeligheid of jongeren met ADHD. Niet bij iemand van boven de zeventig. Een "drukvest". En toch dacht ik meteen: dit kan weleens werken...
Een drukvest tegen drukte
Het Squease vest oogt als een simpel, kort, sportief bodywarmer-achtig vest. Maar van binnen zit een opblaasbare laag die je zelf - met een klein handpompje - op druk brengt. Je bepaalt zelf de stevigheid van die druk, en hoe lang je het laat zitten.
Het klinkt misschien tegenstrijdig: druk gebruiken om druk te verminderen. Maar dat doet het precies. Die zachte, gelijkmatige druk langs mijn romp - over mijn borst, rug en buik - werkt als een soort anker. Alsof ik een gewicht kreeg dat me niet omlaag trekt, maar juist in evenwicht brengt.
En het bijzondere: ik activeer het zèlf. Geen app, geen instellingen, geen technische snufjes. Alleen een slangetje, een pompje, en mijn hand. Knijpen voor kalmte.
De kneepjes van het vak
Soms moet je letterlijk in actie komen om rust te vinden. Dat knijpbewegingetje - een paar keer zachtjes in dat pompje drukken: bijna een ritueel. Alsof ik tegen mijn lichaam zeg: “Je hoeft het niet meer alleen te dragen. Hier, een steuntje.”
In plaats van gespannen in mijn handen te knijpen of met geknepen kaken door de dag te gaan, geef ik nu mijn romp een zachte, voelbare omhulling. Geen pantser, geen harnas - maar een tweede huid. Eentje die niet knelt, maar draagt.
Ik moest denken aan die uitdrukking: “De kneepjes van het vak kennen.” Natuurlijk niet beroepsmatig, maar leren omgaan met ouder worden, gevoeligheid, en overprikkeling blijkt óók een vak. En dit vest? Wellicht één van de kneepjes.
Bij mezelf blijven
Wat het vest voor mij vooral doet: me terugbrengen naar mijn centrum. Niet zweverig bedoeld, maar fysiek voelbaar. Mijn ademhaling zakt. Mijn gedachten vertragen. Ik voel me meer ‘uit één stuk’, in plaats vanals los zand.
Ik trek het vest niet aan om de wereld buiten te sluiten, maar om mezelf niet te verliezen in die wereld. Het helpt me bij mezelf te blijven, zelfs als het om me heen rommelt, schreeuwt of stormt. En gek genoeg: juist door iets aan te trekken, voel ik me minder belast. Lichter, niet zwaarder. Steviger, niet stijver.
Voor wie geschikt?
Ik weet dat dit vest vooral bedoeld is voor jongeren met sensorische overbelasting. En voor mensen met autisme, ADHD, angststoornissen. Maar wie zegt dat je na je zestigste minder gevoelig wordt? Integendeel. Wat vroeger nog van me afgleed, raakt me nu soms dieper. Wat ik vroeger incasseerde, kost me nu af en toe dagen om te verwerken.
Het Squease vest helpt mij om mezelf te omhullen zonder me af te sluiten. Niet therapeutisch in de klassieke zin. Maar als tastbare, directe ondersteuning. En ja, soms voel ik me er een beetje kinderachtig in - alsof ik een draagbare troostknuffel aan deed. Maar als het werkt, wat maakt het dan uit?
Geen oplossing, wel een hulpmiddel
Ik wil niet zeggen dat dit vest alles oplost. Een wondermiddel? Nee. Het verandert mijn situatie niet. Maar het verandert soms mijn ervaring van die situatie. In een wereld vol drukte, die me moe maakt, kan dat af en toe heel wat schelen. Een paar kneepjes. Een beetje druk. En dan... voel ik me weer een beetje meer mezelf. Blijf ik meer bij mezelf.
Ik schrijf dit niet als reclame, maar als persoonlijke ontdekking. Dit lijkt zeker niet geschikt voor iedereen. Maar voor wie zich weleens fragiel voelt, uit balans, of gewoon verlangt naar iets dat letterlijk steun geeft..: wellicht het het proberen waard. Soms zit hulp niet in grote gebaren, maar in een klein pompje, een paar kneepjes, en de zachte druk van een vest dat ademt. Hopelijke heeft later een van mijn kleinkinderen er wat aan.
© Robberto Bos