Robberto Bos

☯️ Zo ruim zijn

Zo ruim zijn dat je zó door het oog van de naald kunt.

Zo ruim vloeien, dat je vloeiender stroomt dan water, luchtiger dan lucht.

Zo ver uitdijen, dan je niet en nooit meer kunt krimpen of verkrampen.

In stilheid ontwaken en niets, niets anders hoeven dan Dit.

Elke porie van je huid, elke cel van je lichaam, zo wijd open dat elke grens verdwijnt.

Zo ruim, dat er absoluut geen middelpunt meer is, noch omtrek.

Weten van niets, spreken over niets, werken en dienen om niets.

Zo ruim zijn dat je het hele heelal op je schouders draagt, zo licht als een veertje.

Zo ruim, dat je in de stilte moet zóeken naar een gedachte om te overdenken.

De spreker glom van het zweet des aanschijns en van trots. Hij had gezegd wat onzegbaar was. De stilte uitgesproken. Hij liet de woorden oplossen in het vuur van hun hart. Van zijn openheid kregen zij brokken in hun keel. Hartelijk deed hij hun harten samenkrimpen. En toen zij tot slot de handen samenklapten, vouwde hij de zijne, en voelde de ruimte tussen zijn vingers.

Altijd is er meer ruimte voor meer ruimte. Hoe kleiner de materie, hoe meer ruimte aanwezig. Hoe wijdser. Alles gebeurt in ruimte. Hoe meer ruimte je ervaart, hoe meer ruimte je kunt geven. Beweeg ik in de ruimte, of beweegt de ruimte in mij? Wie weet dat genoeg genoeg is, heeft altijd genoeg ruimte.

Ruimte ervaren - dat is vrijheid. Alle gebeurtenissen hebben ruimte nodig om te kunnen gebeuren. Hoe meer ruimte je ze geeft, hoe meer er kan gebeuren. Zonder ruimte kan niets groeien.

De verlichte is ontlast van de grenzen van ruimte.


  🔝  

© Robberto Bos